Opis Broni

MIECZE:

Miecz zwykły/klasyczny: Średniej długości ostrze i standardowa klinga to główne cechy tej broni. Wielu kowali robi ją na swój sposób, ale rezultat jest taki sam. Miecz ten cechuje się uniwersalnością w użyciu. Każdy może obrać swoją, skuteczną technikę władania nim.

Miecz krótki: długość jego ostrza to około 2/3 miecza zwykłego. Jest lekki i łatwy we władaniu. Jego rozmiar wcale nie ogranicza możliwości, które głównie zależą od władającego nim wojownika.

Miecz długi: zwany także bastardem lub półtorakiem. Jest dłuższy od zwykłego miecza i można nim zadać większe obrażenia. Dobrze wyważony jest świetną bronią dla niezdecydowanych, ponieważ można walczyć nią zarówno jedną ręką, jak i oburącz. Wskazany dla silnych wojowników, gdyż jest cięższy od miecza klasycznego.

Miecz podwójny: wygląda trochę jak włócznia. Składa się z 3 części:
- 2 mieczyki: proste ostrze długości połowy ostrza miecza zwykłego (posiada tylko rękojeść dwuręczną z mocowaniem do kija )
- kij: może być drewniany z metalowymi okuciami lub w całości metalowy. Dość łatwy i sprawny w użyciu.
Dzięki mechanizmowi łączącemu wszystkie 3 części tworzą miecz z 2 ostrzami długości porównywalnej do wysokości dorosłego człowieka. Można też walczyć samymi mieczykami - wystarczy odczepić je od kija. W ten sposób mogą zastąpić nam sztylety.
Broń ta ma szerokie zastosowanie w walce. Można nią walczyć jak kijem, lub dwoma sztyletami - wedle uznania i sytuacji. Przydatną umiejętnością jest żonglerka i woltyżerka. Uzdolniony wojownik potrafi wiele nim zdziałać.

Miecz dwuręczny: Jest to bardzo długa i nieporęczna broń o wielkiej sile. Doświadczony, silny wojownik w duecie z tym mieczem to nic innego jak maszynka do zabijania.

Pałasz: Jest to rodzaj miecza bardzo podobny do rapiera. Różni się tylko kształtem klingi (jest ona lekko nachylona) i szerokością ostrza.

SZPADY, SZABLE, KATANY

Rapier: Jest to dość długa, lekka szpada o stosunkowo cienkim ostrzu i nietypowej rękojeści (posiada kaptur i łuk klingowy). W ręku umiejętnego szermierza jest bardzo niebezpieczną bronią.

Floret: Nieco krótszy od rapiera ma kwadratowy przekrój głowni i jest prostym ostrzem do zadawania pchnięć. Ze względu na swoją lekkość i poręczność często jest zwany "przecinaczem powietrza". Doskonały do pokazowych pojedynków.

Sejmitar: Jest to cienka i długa broń. Cienkie przy czubku ostrze rozszerza się faliście dochodząc do nietypowej klingi. Jest lekko zachylone do góry (podobnie jak floret). Sejmitar często nazywany jest "Elficką szablą". Ze względu na lekkość preferowany przez walczących dwoma mieczami.

Katana: Średniej długości (ok. 70-90cm), bardzo ostra i idealnie wyważona broń z dalekiego wschodu. Proste, zwężające się tuż przy czubku ostrze tworzone jest techniką warstwową, dzięki czemu jest tak ostra i niezawodna w użyciu. Nie posiada jelca. Doskonała broń dla cichych zabójców.

NOŻE, SZTYLETY

Sztylet zwykły: Niezbyt długie (ok.15-20cm) dwusieczne ostrze i niewymiarowa klinga. Przystosowany do trzymania w jednej ręce jest bardzo szybki i poręczny, aczkolwiek zadaje słabe obrażenia. Łatwo go ukryć np. za cholewą buta.

Nóż zwykły (myśliwski): Bardzo podobny do sztyletu. Różnica polega na tym, że ostrze jest tylko z jednej strony, zaś z drugiej zazwyczaj są małe, ostre ząbki

Sztylet długi: Nieco dłuższy od standardowego sztyletu (do 30cm). Zazwyczaj posiada przedłużony jelc, który jest przedłużony i tworzy dwa ostre "wąsy" po bokach skierowane ku ostrzu - ich długość nie przekracza połowy ostrza. Jest równie poręczny jak sztylet, lecz może zadać większe obrażenia. Występuje też bez dodatkowych bolców.

Lewak: Jest to dość specyficzna odmiana sztyletu długiego. Przystosowany do trzymania w lewej ręce jest świetną bronią parującą. Niezawodny także w ataku.

Nóż długi: Odmiana noża myśliwskiego. Przeznaczony głównie dla osób kochających noże. Jako, że jest większy, zadaje większe obrażenia. Jego poręczność jest niewiele gorsza od jego krótszej wersji.

Łamacz mieczy: Jest to lewak z głębokimi nacięciami na ostrzu, które mają za zadanie zahaczyć o ostrze przeciwnika, dzięki czemu wojownik będzie mógł złamać miecz jednym, silnym ruchem.

TOPORY, MŁOTY

Topór zwykły: Jest to najzwyklejszy topór jednoręczny. Rękojeść okuta jest metalem i najczęściej zdobiona. Wygląd trzonu jest bardzo zróżnicowany: od długich i wąskich, po krótkie, ale szerokie. Spore ostrze zadaje wielkie obrażenia. Z drugiej strony trzonu jest zakończenie w kształcie ostrosłupa. Świetna broń głownie preferowana przez krasnoludów. W ręku dobrego wojownika niesie tylko śmierć.

Topór zwykły dwusieczny: Wygląda tak samo jak topór zwykły. Różnica polega na tym, że ostrze nie ma zakończenia w kształcie ostrosłupa. Zamiast tego posiada drugie ostrze o rozmiarach normalnego, dzięki czemu jest jeszcze bardziej rzeźniczy.

Młot bojowy: Jest to młot wielkości zwykłego topora. Ma różne kształty: od walców o podstawie koła, do prostopadłościanów zazwyczaj o podstawie kwadratu. Jako jedna z nielicznych broni miażdży i łamie zamiast ciąć i rąbać. Może także mieć zakończenie trzona o podstawie ostrosłupa bądź stożka. Podobnie jak topór, jest okuty i zdobiony.

Młot bojowy dwusieczny: Jest równie różnorodny jak i zwykły młot. Różni się tym, że nie ma zakończenia trzonu.

Topór dwuręczny: Jest to duża wersja zwykłego toporu zarówno pojedyńczego jak i dwusiecznego. Jest nieporęczny i ciężki, mimo to zadaje duże obrażenia.

Młot dwuręczny/ kafar: Jest to duża wersja obu odmian młota. Dużo cięższy i bardziej nieporęczny posiada większą moc niż topór dwuręczny.

Topór podwójny: Głównie używany przez szampierzy. Wygląda jak połączenie 2-óch toporów dwuręcznych. Dwa trzony i długi "kij" łączący daje potężną i trudną w walce broń dwuręczną. Jako, że ma okucia jest doskonały do parowania i do powalania wielu przeciwników za jednym zamachem. Oręż ten przeznaczony jest dla bardzo silnych wojowników.

Topór jeździecki: Jest mniejszą odmianą topora zwykłego. Jako, że jest lżejszy i poręczniejszy jest doskonałą bronią dla jeźdźców. Podczas szarży konnej jest w stanie zadać duże obrażenia.

Berdysz: Ciężki, szeroki topór o zakrzywionym ostrzu i długim drzewcu (ok. 1,8 m), zdolny zmiażdżyć zbroje.

Czekan: Składa się z długiego trzonka zakończonego siekierką, zwykle niewielkich rozmiarów, nieco podobna do ciupagi. Od topora różni się bardziej delikatnym, wąskim żeleźcem i młotowatym obuchem.

WŁÓCZNIE/ HALABARDY/ BROŃ DRZEWCOWA

Włócznia: Jest to najzwyklejsza broń rozmiarem nie przekraczająca 2m. Długi kij zakończony dość sporym ostrzem podobnym do grotu strzały o długości około 20cm. W bezpośrednim starciu niezbyt poręczna, lecz na koniu stanowi niebezpieczną broń. Dobrze wyważona może służyć do rzucania (podobnie jak oszczep). Ponadto jest świetna do utrzymywania dystansu z przeciwnikiem.

Halabarda: Jest to broń łącząca umiejętności topora dwuręcznego i włóczni. Zamiast grotu posiada trzon podobny do tego, który ma topór pojedyńczy. Mimo, że jest nieporęczna i trudna w użyciu stanowi dość skuteczny oręż. Zazwyczaj posiada dodatkowe ostrze na trzonie długości około 30cm, które jest przedłużeniem drzewca (kija). O halabardzie mówi się, że jest to broń paradna dla straży pałacowych.

Lanca: Jest to większa odmiana włóczni używana tylko przez jeźdźców. Ma około 2,6-2.9m długości i jest stosunkowo lekka. Drzewiec zakończony jest grotem (ok. 20cm), którego przedłużeniem są charakterystyczne wąsy (ok. 25cm).

Lanca podwójna: Identyczna jak zwykła lanca, z tym że ostrze posiada z obu stron. Jest mniej poręczna, lecz dla osoby potrafiącej żonglować bronią na koniu nie stanowi to problemu. Bardzo przydatna jest woltyżerka.

Kij: Jest bardzo dobrą, poręczną bronią dla wyszkolonej osoby. Najczęściej używana przez uczonych potrafiących walczyć (np. czarodzieje, kapłani, druidzi). Jedną z zalet tej broni jest to, że nie wygląda jak broń, lecz bardziej element pomagający w poruszaniu się.

Kopia: Jest to rodzaj włóczni. Jako, że jest bardzo długa (nawet ponad 2m), ciężka i nieporęczna nie nadaje się do bezpośredniego starcia. Natomiast na wierzchowcu podczas szarży stanowi bardzo groźny i niebezpieczny oręż. To broń jednorazowego użytku gdyż jest drążona i łamie się często po pierwszym trafieniu.

Maczuga: Jest to typowa broń drzewcowa. Rękojeść grubości zbliżonej do kija rozszerza się na końcu tworząc półkoliste zakończenie o średnicy do 20cm. Może być wyposażona w ostre, metalowe kolce, dzięki czemu zadaje większe obrażenia. Działanie ma podobne do młota: miażdżyć i łamać. Używana zazwyczaj przez rasy niecywilizowane.

Maczuga dwuręczna: Dużo większa od zwykłej maczugi broń, której zakończenie ma około 30cm średnicy. Nieporęczna, ale bardzo skuteczna. Podobnie jak jej mniejsza wersja, może posiadać udoskonalenia w postaci kolców.

Pałka: Jest to mini wersja maczugi. Długość nie przekracza 60cm, a na zakończeniu nie ma kolców. Zazwyczaj używana przez strażników i stróży prawa do ogłuszenia bądź pobicia przeciwnika.

Nadziak: Z wyglądu przypomina młot lub toporek. Różni się tym, że trzon z jednej strony jest stępiony, zaś z drugiej zaopatrzony w ostry kolec o długości około 20cm. Najczęściej używany do przebijania zbroi.

Pika: Broń drzewcowa zakończona grotem (podobnie jak włócznia). Jest ona bardzo długa i osiąga nawet do sześciu metrów. Najczęściej używana przez zwarte oddziały piechoty przeciw jeździe.

Glewia: Broń drzewcowa, zaopatrzona w grot w postaci szerokiego, przypominającego maczetę ostrza, osadzonego na drzewcu o długości do 2,5m.

Kordelas: Broń myśliwska z głownią jednosieczną, nieznacznie zakrzywioną i zaostrzoną przy zakończeniu ostrza, przystosowana też do cięcia. Broni tej używa się raczej do polowania niż do walki. Kordelas nie daje ochrony dłoni.

KORBACZE/ BUŁAWY

Korbacz: Rękojeść długości ok. 40-50cm, łańcuch (ok. 30-40cm) i metalowa kula z kolcami o średnicy do 20cm to elementy, z której broń ta się składa. Używana zazwyczaj przez gladiatorów może posiadać do 3 zakończeń (kula + łańcuch). Bardzo trudna we władaniu o potężnej sile stanowi niebezpieczny oręż.

Korbacz dwuręczny: Jest to większa i o wiele bardziej nieporęczna wersja korbacza jednoręcznego. Rękojeść długości do 70cm, łańcuch do 50cm i kule o średnicy ok. 30cm to cechy wyróżniające go od rodzimej mu broni. Jako, że można nim władać tylko oburącz jest dużo bardziej efektywny.

Morgenstern: Zwana także "Gwiazdą poranka" jest doskonałą bronią jednoręczną. Na końcu drewnianej rękojeści umieszczona jest metalowa kula o średnicy około 20cm, na której znajdują się ostre kolce, dzięki którym wojownik może zadać silne obrażenia.

Buława/Buzdygan: Broń o identycznych cechach jak morgenstern, z tym że zamiast kuli posiada bryłę o podstawie kwadratu lub sześcianu foremnego (podstawa boczna jest w kształcie prostokąta). Kanty zazwyczaj nie są ostre, a na końcu zamiast spłaszczenia może posiadać ostrosłup. Oręż ten często uzbrojony jest w metalowe kolce, które zwiększają zadane obrażenia.

Post został pochwalony 0 razy

najs.. ale katany (przynajmniej część) mają jelce... jeszcze jakichś krzaków poszukam jak będę miał czas ;]

Post został pochwalony 0 razy